„Milcz i wyjdź z niego”
Jest wiele rodzajów diabelskiego opętania. Przy najcięższym diabeł czyni z człowieka zabawkę w swoich rękach. Opanowuje jego duchowe i cielesne zdolności i władze. Mówi jego ustami, porusza jego nogami i rękami – posługuje się nim całym. Dalszym opętaniem jest każdy grzech. Przez grzech diabeł opanowuję duszę. Opętaniem jest także zła skłonność, zła namiętność, która popycha człowieka do grzechu. Jest nią na przykład lenistwo, pycha, gniew, obżarstwo, zmysłowość… Wobec pierwszego, całkowitego opętania człowiek jest bezbronny i bezradny. Bóg je dopuszcza od czasu do czasu, aby przestrzec nas przed istnieniem diabła i jednocześnie okazać moc, którą ma nad nim. Przyczyną drugiego jesteśmy my sami. Przez ciężki grzech wypędzamy ze swojego wnętrza naszego Pana i otwieramy drzwi diabłu. Boża miłość ku nam jest w takich wypadkach wytrwalsza niż nasza do Boga. Nie przestaje On szukać możliwości i okazji, jak dostać się znowu do naszego serca. Starajmy się przyswoić sobie zdecydowanie słowo Chrystusa i Jego bezkompromisową postawę. W chwili pokusy okażmy to Jego słowami: Apage – odejdź, szatanie! A w nieszczęściu opętania przez grzech – zdaniem: Zamilcz i wyjdź!