W czwartek, 15 maja br. o godz. 19.00 rozpoczęliśmy spotkanie formacyjne naszej Wspólnoty w podziemnej auli Sanktuarium św. Józefa w Siedlcach.

W przeżywanym Roku Jubileuszowym to Sanktuarium jest kościołem stacyjnym, w którym (po spełnieniu określonych warunków) możemy uzyskać odpust zupełny. Tej tematyce poświęcił uwagę w swej konferencji formacyjnej ks. Tomasz, ale… po kolei.

Najpierw liderka Joanna powitała wszystkich zebranych, a szczególnie nowoprzybyłe osoby. Alicja zapaliła świecę, a Małgosia i Marysia rozpoczęły animację mmodlitwy do Ducha Świętego. Ks. Tomasz i Wiktoria grą na gitarach i śpiewem pieśni zapraszali: ,,Wołam Cię Duchu przyjdź i napełnij mnie. W mocy Twej służyć chcę, Duchu Święty przyjdź”, a następnie: ,,Niechaj Miłość Twa, jak potężna fala, spłynie tu, przez łaski Twej zdrój…”

Po modlitwie uwielbienia i dziękczynienia kapłan przybliżył nam temat sanktuariów i objawień maryjnych. W konferencji usłyszeliśmy, że słowo ,,sanktuarium” (łac. sanctus) oznacza miejsce święte, szczególne. Dla naszej Wspólnoty, która od ponad dwudziestu lat spotyka się właśnie w takim miejscu, to wyróżnienie, szansa, zobowiązanie.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa miejsca uświęcone obecnością Zbawiciela, a nieco później również Jego Matki, uznawano za szczególne (za sanktuaria). Wierni pielgrzymowali do nich wierząc, że doświadczą tam cudów.

Każde przybycie do sanktuarium może zaowocować odpustem zupełnym lub cząstkowym. Wystarczy wzbudzić szczere pragnienie, bo to się stało, być w stanie łaski uświęcającej i przyjąć Komunię Świętą, wyrzec się grzechu i pomodlić się w intencji wyznaczonej przez Ojca Świętego. Można przyjąć taki odpust dla siebie lub ofiarować za jedną osobę zmarłą.

Sanktuaria dedykowane są różnym patronom. Najwięcej jest sanktuariów maryjnych, pośród których najbardziej znane to te, związane z uznanymi przez Kościół objawieniami Najświętszej Maryi Panny: Guadalupe, Lourdes, Fatima, Loretto, La Salette, Gietrzwałd czy Kibeho w afrykańskiej Rwandzie i Akita w Japonii. Liczne wota umieszczone w szafach i gablotach tych sanktuariów świadczą o tym, jak wiele cudów wymodlono przez wstawiennictwo Maryi.

Rzesze nawróconych serc zaufało Bogu do końca, aby Go bardziej poznawać i świadczyć o Nim w codziennym życiu. Takimi świadectwami podzielili się na zakończenie członkowie naszej Wspólnoty. Mówili, jak pielgrzymki do różnych sanktuariów maryjnych przemieniły ich życie. Opowiadali, jak Maryja czuwa i prowadzi do Jezusa.

Po wspólnej modlitwie i błogosławieństwie wyśpiewaliśmy radośnie Apel Jasnogórski.

Opracowała: Jolanta Wołosiak