Spotkanie naszej Wspólnoty odbyło się po raz pierwszy w auli pod kościołem Św. Józefa i wiele wskazuje na to, że tam przeniesiemy się na stałe ze względu na nieustanne powiększanie się naszej duchowej Rodziny. Spotkanie rozpoczęliśmy modlitwę i uwielbieniem Pana słowem i śpiewem. Po zakończeniu półgodzinnej części modlitewnej konferencję wygłosił ksiądz Tomasz, który rozpoczął głoszenie od pytania: „Dlaczego czcimy relikwie?”

Jak się jednak szybko okazało, prelegent nie miał zamiaru mówić o kulcie świętych. Osoby, których relikwie czcimy swoim życiem dały świadectwo obecności w ich życiu Ducha bożego. Jak ważne jest zatem, by każdy kto ma pragnienie głoszenia Dobrej Nowiny był przeniknięty Boża obecnością. W Dziejach Apostolskich czytamy, że świętość Piotra i Pawła była tak oczywista, iż ludzie czcili chusty i ubranie, które należały do Apostołów wierząc, że mają one moc uzdrowienia. Co więcej, nawet chcieli stawać cieniu Bożych posłańców, aby doświadczyć Bożej łaski.

Skoro w ostatnich latach w naszej Ojczyźnie Kościół oficjalnie uznał dwa nowe cuda eucharystyczne: na wschodzie kraju w Sokółce i na zachodzie kraju Lednicy, to warto się zapytać: dlaczego Pan je uczynił? Być może, poprzez te cuda Bóg woła o rozpalenie miłości w narodzie oraz o rozmiłowanie naszych serc ku Eucharystii. Cuda Eucharystyczne dawane są po to, by ożywić wiarę w narodzie. Święty Jan Bosko mówił, że jeśli wysiłki ewangelizacyjne nie prowadzą do większej miłości Eucharystii i Maryi, to nie jest to prawdziwa ewangelizacja. Przecież Eucharystia, jak mówi Sobór Watykański II, to „źródło i szczyt życia chrześcijańskiego”. Jak mamy wejść na ten szczyt, by spotkać Boga, jeśli się nie przygotujemy właściwie do jego zdobycia. A jeśli mamy z tym problem, to chwytajmy za różaniec i prośmy Maryję, by nauczyła nas żyć Eucharystią, bo tylko dzięki niej mamy siłę iść dalej przez życie – zakończył swoje przemówienie ks.Tomasz.

Na koniec wspólnotowego spotkania zebraliśmy się w duży krąg i wznieśliśmy naszą modlitwę do Pana, trzymając się za ręce. Po czym napełnieni wiarą nadzieją i miłością udaliśmy się do swoich domów, aby dzielić się miłością w naszych rodzinach.