JEZUS OCZEKUJE NAS W NIEBIE

2. Wniebowstąpienie umacnia i ożywia nasze pragnienie nieba. Rozbudzał nadzieje.


„Człowieczeństwo pozostawione swoim własnym siłom nie ma dostępu do domu Ojca, do życia i do szczęścia Bożego. Jedynie Chrystus mógł stworzyć człowiekowi taki dostęp: Jako nasza Głowa wyprzedził nas do niebieskiej Ojczyzny, aby umocnić naszą nadzieję, że jako członki Mistycznego Ciała również tam wejdziemy.

W słowie na uroczystość dzisiejszą święty Leon Wielki naucza: „Dzisiaj nie tylko weszliśmy w posiadanie raju, ale także wznieśliśmy się z Chrystusem, w sposób mistyczny, ale i rzeczywisty, na wyżyny niebios i przez Chrystusa odzyskaliśmy niewypowiedzianą łaskę, którą utraciliśmy.

Wniebowstąpienie umacnia i ożywia naszą nadzieję zdobycia nieba i ustawicznie pobudza nas do szukania wyższych rzeczy. Prefacja mszalna wzywa nas: W górę serca. Mamy nadzieję, że zamieszkamy z Bogiem, gdyż sam Chrystus odszedł, aby przygotować nam mieszkanie.

Jezus znajduje się w Niebie ze swoim uwielbionym Ciałem, ze znakami swej odkupieńczej Ofiary na ciele, ze śladami Męki, których mógł dotknąć Tomasz. One wyjednają nam zbawienie. Najświętsze Człowieczeństwo Chrystusa ma swoje naturalne miejsce w Niebie. Ale On, który oddał swoje życie za każdego z nas, czeka tam na nas. „Chrystus nas oczekuje. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie (Flp 3, 20). Będąc w pełni mieszkańcami tej ziemi, doznajemy przeciwności, niesprawiedliwości, niezrozumienia, ale także radości oraz pogody ducha, która wypływa ze świadomości, iż jesteśmy umiłowanymi dziećmi Boga (…).

A jeśli mimo wszystko Wniebowstąpienie Jezusa zostawia w naszej duszy gorycz smutku, zwróćmy się do Jego Matki, jak to uczynili Apostołowie: wtedy wrócili do Jerozolimy. .. trwali jednomyślnie na modlitwie… z Maryją, Matką Jezusa (Dz l, 12-14)”15.

Nadzieja nieba napełni nasze codzienne życie radością. Naśladujmy Apostołów, którzy „tak wiele skorzystali z Wniebowstąpienia Pana, że to, co przedtem wywoływało lęk, teraz zamieniło się w radość. Od tej chwili ich dusze były zapatrzone w Bóstwo Jezusa, który zasiadł po prawicy Ojca; oglądanie Jego ciała nie stanowiło przeszkody, aby rozum oświecony wiarą wierzył, że Chrystus zstępując z nieba nie oddzielił się od Ojca, ani też wstępując do nieba nie oddzielił się od swoich uczniów.