(Katedra 19.09.2013)
Takiego Wieczoru Chwały nasze miasto jeszcze nie przeżywało nie tylko ze względu na doniosłość wydarzeń, jakie miały miejsce w ciągu całego tygodnia, ale i moc działania Ducha Świętego. Nic więc dziwnego, że zgromadzili się wierni uczestniczący we Mszach świętych, w modlitwach i na Adoracji podczas kolejnych dni Misji Jubileuszowych z okazji 100-ej rocznicy poświęcenia Kościoła Katedralnego.
Jakże piękne pieśni wielbiące Boga rozgrzewały serca miłością, napełniały wdzięcznością i dziękczynieniem. Cała Trójca Przenajświętsza była pośród nas; Bóg Ojciec napełniał serca swoją przeogromną miłością, Jezus Chrystus przechodząc obok nas w Najświętszym Sakramencie pozwolił się dotykać, błogosławiąc, a Duch Święty zagrzewał do modlitwy i obficie darzył łaskami. Głębokie i wzniosłe modlitwy płynęły z serc animatorów: Ks. Misjonarza i naszej siostry Beatki. Niech dobry Bóg stokrotnie wynagrodzi im trud, dzięki któremu zgromadzone rzesze wiernych otwierały się na Bożą miłość!
W modlitwach, przed Boży tron, zanoszone były wszystkie trudne sprawy; krzyże, cierpienia i udręki obecnych. Uwielbialiśmy Boga we wszystkim, co nas dotyka, ufając, iż On zawsze daje to, co najlepsze. Nasza otwartość sprawiła to, iż głośno, chórem wypowiadaliśmy nasze Amen. Z góry „w ciemno” dziękowaliśmy za to, co Bóg dla nas przygotował w przyszłości. Było to bardzo wzruszające i świadczyło o głębokim zrozumieniu i wyrażeniu zgody na Boży plan względem nas. Bogu niech będą dzięki!
Otwartość na działanie Boga zaowocowała tym, iż po skończonej uroczystości wychodziliśmy z Katedry radośni, szczęśliwi i świadomi obfitości darów, które zostały wlane w nasze serca, i z głębokim przekonaniem, iż najpiękniejszą modlitwą jest dziękczynienie Bogu za to, co było, jest i będzie w przyszłości. Daj Boże, aby taka modlitwa była priorytetowa w naszym życiu! Niech tak się stanie! Amen.
